We hebben diverse mogelijkheden bekeken voordat we Nizwa in gingen heeft Geer een mail gestuurd naar Normadic desert Camps om een nachtje in de woestijn te kunnen slapen... Bij een Normadic volk. Nadat we terug kwamen en er weer WiFi was kregen we een bevestiging dat er nog plaats was! We werden verwacht om 16:30 uur bij een meeting point aan de snelweg naar Sur. Dat gaf ons ruimte in wat we wilde doen. Just relaxed. We besloten om nogmaals de bergen in te gaan, nu naar jebel adkhadar, een dorp op 2100m hoogte. Voordat we de berg op konden werden we gecheckt bij een soort van grenspost, rijbewijs en verhuurpapieren diende getoond te worden waarna de klim kon beginnen... De weg was goed en ruim en goed om te doen. We hebben de mooie plekjes gevonden voor een foto shoot. Weer zo'n fantastisch uitzicht, groen, steen, terrassen, huizen, dieptes... Beautiful! Het is er heerlijk genieten, wat een rijkdom om zo te mogen genieten van moeder natuur!

We maken geregeld een stop en een klein wandelingetje om het eea op te snuiven. Mooi om te zien is dat we een vrouw tegen komen met een backpack... Petje af want het is daar behoorlijk heet voor... Ik wilde haar gedag zeggen echter Geer zei niet doen, is weer zon een of andere hippie... Dat was dus een aanname ... Even later reden we weg want we moesten immers nog 200 km rijden naar het meeting point en bovendien was het best wel warm ondanks we hoog in de bergen zaten... Zo'n 28 graden.

We kwamen weer dat hippie meisje tegen op een steile helling, ik zei tegen Geer zullen we haar een lift geven? Het is te bizar om haar daar lopend naar boven te laten lopen terwijl wij met de auto zijn....

We stopte en ze wilde graag mee, ze bleek uit Polen te komen en was 34 jaar.

Het brak onze gesprekken en ook leuk en interessant wat haar beweegt om deze trip te maken ook als vrouw alleen.

Ze hield er van om te reizen en dingen van de wereld te zien!

Het was een lange trip naar het meeting point, Geer leidde de chauffeur er heen, echter koste het toch tijd ondanks we naar ons zeggen op tijd waren vertrokken.... De tijd vloog voorbij en de half 5 kwam in zicht... Hard rijden ging niet ivm weg werkzaamheden. Er wordt getimmerd aan de wegen in Oman. Er worden 6 baans wegen aangelegd, 3 voor heen en 3 voor terug! Langs de snelwegen staan regelmatig flitspalen... 120km/h max.

Bij Ibra reden we ook nog eens verkeerd. Het was 16:45 uur toen we dachten dat we het gevonden hadden, de Poolse dame gaf aan dat bij het tankstation het wel een makkelijke plek was voor haar om verder te liften naar Sur... En wij dachten dat we het meeting point hadden gevonden...

Haar gedag gezegd en Geer gevraagd, bleken we 1 km te ver zijn gereden, snel omkeren... Benieuwd of ze nog op ons hebben gewacht... Spannend!

Overigens kon ik niet boos zijn, ik had ook geen verwachtingen... We hebben keuzes namelijk!

Aan de linkerkant, daar stonden 4 mensen al te wachten, wij waren blij en hebben meteen onze verontschuldigingen uitgesproken, was geen probleem zeiden ze ...

Er was een Duits stelletje en een Engels stelletje waarvan zij een Nederlandse was.

Vriendelijke mensen.

Uit de banden van de auto werd lucht gelaten om zo door de woestijn te kunnen rijden.

Het was een mooie gewaarwording, van de mountains into the desert... Zand was roodkleurig, hier en daar groene vlaktes... Geiten en dromedarissen.

Diverse kampen.

Aangekomen in de desert bij het Normadic desert camp kregen we hut 4 toegewezen. Een hut van palmtakken met een twinbed en muskieten gaas! We hadden al gelezen dat het handig was als je een net had mee gebracht echter waar haal je zoiets?

We hebben het voor lief genomen, maakte me er wel een beetje zorgen om, wilde niet geprikt worden, had nl ergens wat gelezen over de denque mug dat die hier ook voor kwam. Een van mijn beste vriendinnetjes is daar erg ziek van geweest...

Maar zo zie je maar dat als je het los laat het ook weer wordt geregeld!!!

We hadden 15 minuten voordat we verder de woestijn in gingen om de zonsondergang te gaan bekijken.

Wc bezoek... Euh was een Franse pot, gat in de grond... Effe wennen!!! Enne goed voor de beenspieren!

Er was ook nog een Nederlands gezin uit Utrecht in het kamp, waren gebracht door hun gids.

Het Engelse stel reed met ons mee, zeker leuk om ook weer andere mensen te spreken op onze rondreis door Oman.

Op de plek in de woestijn zijn we omhoog geklommen te voet. En op blote voeten, het zand was heerlijk warm. Diverse foto's gemaakt. Was erg leuk en mooi. Genoten van de zonsondergang, denkend aan Do. Daarna thee gedronken met dadels en gesprekken gevoerd.

Vervolgens zijn we weer terug gegaan naar het camp om op te frissen en aan te schuiven voor het avond eten, laat ik het zo maar zeggen ipv het diner, klinkt namelijk beter.

Er wordt buiten gegeten, de stellen bij elkaar en het gezin. Geer en ik zijn dan het vrienden stel om het maar even duidelijk te hebben voor de lezers. Voor de Arabieren zijn onze vrouwen thuis met de kinderen dat voorkomt verdere verdiepende vragen.

Tijdens het eten gezelligheid aan tafel, met leuke gesprekken en veel lachen.

Alles in het Engels, weer mooi mee kunnen oefenen.

Vervolgens geslapen in onze hut. Geen airco dan maar alleen onder een laken slapen. 'S nachts kreeg ik een tik van Geer, ik schrok wakker en dacht aan een beest.... Brrr ik moest er wel om lachen.

De wekker gezet om 6:30 uur, douchen in de woestijn, omgeven door 4 muren zonder dak, was heerlijk.

7:30 uur ontbijt en daarna te voet de woestijn in om een ritje te maken op een dromedaris. Wat een dieren zijn dat en wat lopen ze elegant. Tjok tjok tjok.

Was heel relaxed. Ze werden aan elkaar gekoppeld met een touw en liepen heel rustig achter elkaar aan.

Hierna met elkaar nog wat ervaringen uitgewisseld en tips gegeven voor het verdere vervolg van de reis. Daarna hebben we met elkaar het camp in de woestijn verlaten.... Maar voordat wilde ik nog effe gassen door de woestijn, dune bashing, hoppa daar was een hoeveel gas erop en gaan BAM, beukte zo op een heuvel en BAM zo naar beneden, we schrokken, auto stil gezet om te kijken of er niets beschadigd was... Niets te zien. Wel meteen genezen. De andere 2 auto's kwamen nu ook en we reden door de woestijn naar het meeting point om de banden weer om de juiste bandenspanning te laten zetten en afscheid te nemen van de anderen.