Na het afscheid, naar de supermarkt.

Weer vriendelijke mensen, een werknemer uit Bangladesh groette vriendelijk en knoopte een gesprek aan. Bananen en komkommers gepakt deze worden door een medewerker gewogen. Bij het betalen kwamen de andere stellen ook de supermarkt in. Nu op weg naar wadi bani Khalid. We zijn benieuwd wat we te zien krijgen, het schijnt daar erg mooi te zijn!

We rijden ongeveer 45 minuten en treffen de wadi aan. Auto geparkeerd, zwembroek aan, zonnebrand opgesmeerd gaan we op weg. De zon brand al lekker. We besluiten over de dam te lopen naar de overkant. Geer gaat bijna onderuit, daar waar het water over de dam loopt is het groen van de algen en glad. Uit eindelijk staan we met z'n tweeën in het water met onze schoenen en broekspijpen opgerold. We volgen een zo genaamd pad door de beplanting, tuintjes enz. Als dit de wadi moet zijn dan twijfelen we. Er stopt een auto en de Arabier vraagt waar we heen willen? We zeiden naar de wadi, dat was nog 5 min verder by car! We legde uit waar de auto stond, hij bood ons een lift aan naar onze auto. Dat was wel erg fijn en aardig van deze man!

Onze auto maakte een vreemd geluid bij het sturen naar rechts.... Heeft de wagen toch schade opgelopen van het dune bashing? Komt vast wel goed.

Vervolgens rijden we de wadi in, door kleine straatjes, stijle weggetjes omhoog en omlaag de parkeerplaats op. Het stel met de rode auto was hier ook al... Ze hadden ons ingehaald ... :-).

WoW wat is het hier mooi zeg, helder blauw water, een paradijs. Er was een route van 1 km naar een grot waar een water val achter de spleet lag. We waren nieuwsschierig en gingen er heen. Onderweg er naar toe waren er prachtige beekjes, die door middel van stroompjes met elkaar waren verbonden, sommige hadden ook een watervalletje. Het was warm, we waren nat van het zweet, we liepen er zo rond een uur of 12, je zou zeggen op het heetste moment van de dag echter, het zou maar een paar graden schelen denk ik zo, ingeschatte temperatuur is zo'n 40 graden....

Ik hield het niet meer, heb de rugzak aan Geer gegeven en ben gaan zwemmen, wat een heerlijkheid, verkoelend, een geschenk uit de hemel. Het lopen gaat nu veel makkelijker, we bereiken de grot, de spleet is zeer nauw en het is er donker...what als, if then...the rock brokes??? We gaan er beide niet in, mooie waterval of niet het zal wel....

We lopen terug en duiken het water in, what a great place, we love it.

Nadat ik mijn schoenen uit doe sabbelen de visjes aan mijn voeten, zowel de onderkant als bovenkant... Het kietelt, schoenen weer aangedaan, geen gesabbel meer!!!

Het Engelse stel is er ook en we babbelen wat. Even verder is de waterval waar ik wat loop te klojen met stenen (even weer lekker kind zijn) en in de waterval ga staan...heerlijk wat een verfrissing!

Ik ga weer terug naar het beekje. Even later komen er 3 omani's aan, ze zijn luidruchtig en speels. Gaan naar de waterval en maken pics, ze gaven aan kom je ook....?

Ik bleef waar ik was en kwamen later naar beekje toe.

Gesprek volgde: Hello, How are you enz.

Uiteindelijk gaven de Engelse jongen en ik 2 van de omani's zwemles. Ze waren enthousiast en bleven volhouden. Ze zwemmen in een T-shirt en lap stof om hun middel en geen onderbroek of zwemshort.

Vervolgens zijn we naar Sur gereden. Een slaapplek moesten we nog zoeken, we hadden namelijk niks van te voren bekeken. We belanden in het Sur hotel. Eenvoudig hotel, prima verder.

Ik voelde me wat verreist, vermoeid. We hadden geen WiFi, er was namelijk storing. Zou nog even duren voordat het opgelost zou zijn. Het is hier heel anders, er zijn veel mensen op straat, voornamelijk arbeiders uit andere landen. Ook lopen er wel wat omani's rond, de vrouwen lopen hier veel meer gesluierd en in zwarte jurken.

We besluiten om iets lokaals te gaan eten.

Ik val zowat om van de vermoeidheid... Echter komt daar snel verandering in met het eten wat er op tafel wordt geserveerd, rijst, brood, pittig kip gerecht, dal... Water en cola. Was erg lekker... Smaakte goed! De prijs van dit allemaal lekkers was 3 OMR, komt neer op 7 euro. Very cheap!

Daarna door naar een geurdereitje, geuren ruiken. Ik heb het maar een naam gegeven... We lachen erom.

De beste man liet ons diverse geuren ruiken, de een lekkerder dan de andere.

Onze neuzen draaiden over uren, we konden niet meer ruiken, echter daar is een hulp middel voor, even ruiken aan gemalen koffie... Wie dat bedacht heeft....

Ik weet wel wat ik zou willen, echter dat komt van de week wel in Muscat. Geer weet het ook nog niet, hij twijfelt....

We gaan terug naar het hotel. WiFi doet het inmiddels. Heb een reisverhalen gepost.

Het pittige eten begint te werken voordat we gaan slapen wordt de wc door Geer een aantal keren bezocht... Zo pittig / heet als het was kwam het er ook weer uit. Zelf had ik er nog geen last van!

Tijd om te slapen.

De volgende morgen was ik aan de beurt, mijn ass stond in de fik!!! Damm.Hoort erbij en we hadden een pot!

Nadat de rust was wedergekeerd, zijn we uit gecheckt en op naar wadi tiwi. Er waren goede verhalen overgeschreven. Voor deze wadi had je een 4WD nodig. Boffen wij even. De heuvels waren stijl en dus ook de afdalingen, we hadden het nodige al ervaren dus was dit een peace of cake. Soms kwamen we een tegenligger tegen en moest ik of de ander achteruit... Ook dit ging steeds makkelijker. Hoog boven in de wadi hadden we een prachtig uitzicht. Vervolgens terug gereden en geplonsd in het water. Op een steen gelegen om te zonnen en vervolgens op weg naar het strand. Onderweg kwamen we wadi shap tegen die we ook van de week wilde opzoeken. Bij het strand de auto geparkeerd en we wilde de rest gaan lopen echter was het best wel warm en er waren meerdere auto's op het strand. Ik terug om de auto op te halen.... Joepie. Het strand bestond uit kiezels, dat reed wel effe anders... Ik kneep hem wel een beetje, straks zitten we nog vast. Heel rustig rijden zou beter moeten gaan. Geer was al vooruit gelopen en zat inmiddels op een kleed bij een omani's gezin met hulp (vrouw uit kenia). Hij was over het strand gelopen en de omani's gingen met hem in gesprek en hij werd uitgenodigd om te gaan zitten.

Ook ik moest gaan zitten en we raakte aan de praat met ze. Zelfs zijn vrouw praatte mee, we moesten mee eten en drinken. Gekruid vlees van de bbq en vis stukjes.

Aardige mensen, ook werd er een sigarettje aangeboden, dat hebben we afgeslagen. Ze zeiden dat we met onze auto verder over het strand konden gaan echter gaf ik aan dat ik bang was om vast te komen zitten. Als dat zo zou zijn zouden ze me er wel uit helpen. Ik vond het goed zo en we zijn verder op gaan zitten. De zee was heerlijk om in te zwemmen. We zagen de groene schildpadden zwemmen en wat visjes. Op een gegeven moment gingen we terug naar de auto en kwamen langs de plek waar we met de omani's hebben gezeten. De vriendelijke, ruimdenkende omani's noemen we nu de tokkies: ze hebben er namelijk een ontiegelijke tering zooi achter gelaten op de plek waar ze zaten.... We vinden het te zot!!!

De auto ging gemakkelijk door het grind heen om vervolgens een slaap plek voor de nacht te vinden. Het wadi shap resort kwamen we tegen en zijn daar even gaan kijken, het lag aan zee en had een zwembad. Wat gaat zoiets kosten? Wij vragen bij de receptie, bleek 140 euro per nacht te zijn, nou dat was het echt niet waard!!! Dus verder gereden, diverse dorpjes aangedaan, maar niet echt iets gevonden!

Naar muskat zou nog 130 km zijn en terug naar Sur 65km, dus terug naar Sur! Het is zo gemakkelijk met ons twee, we passen beide snel aan, daarom is het ook fijn om met elkaar samen op vakantie te zijn!

We maken onderweg terug naar Sur alvast plannen, we willen namelijk 2 overnachtingen in Sur. We verblijven wederom in het Sur hotel, cheap en oke. We nemen dezelfde kamer ook weer, nr 212! Vanavond geen spicy food! Opzoek naar ander tentje, gevonden, ook weer erg lekker gegeten! Geer nam daarna een massage en ik reisverhalen schrijven. Achteraf bleek massage prut te zijn.